Αρωματικά φυτά που θα πρέπει απαραίτητα να έχεις στο περβάζι/παρτέρι/κήπο σου

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα τα αρωματικά φυτά εκτός από καλλωπιστικούς λόγους, χρησιμοποιούνται  για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας, στην διατροφή αλλά και στην παραγωγή ποτών, καλλυντικών και φαρμάκων.

Δυστυχώς, όμως  γνωρίζουμε ελάχιστα για τα αρωματικά φυτά, ενώ είναι γνωστό πως η Ελλάδα διαθέτει τεράστιο φυτικό πλούτο, ο οποίος είναι ανεξερεύνητος και ανεκμετάλλευτος.

Το χαρακτηριστικό των αρωματικών φυτών είναι η παρουσία των αιθέριων ελαίων που τους δίνουν ένα ιδιαίτερο άρωμα. Αρώματα που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην κουζίνα μας.

Έτσι θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω τα σημαντικότερα κατά την άποψή μου αλλά και τα πιο κοινώς διαδεδομένα αρωματικά φυτά.

Βασιλικός

Κάτι που πολλοί δεν ξέρουν είναι πως κατάγεται από την Ινδία και το Ιράν. Η ονομασία "βασιλικός" του αποδόθηκε καθώς, σύμφωνα με θρύλο, φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη και από το έντονο άρωμά του οδηγήθηκαν στον Τίμιο Σταυρό. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες βασιλικού ανάμεσά τους ο πλατύφυλλος με πλατύ σκουρόχρωμο φύλλωμα και ο μικρόφυλλος με μικρό και ανοιχτόχρωμο φύλλωμα. Ένα ενδιαφέρον είδος είναι αυτό του “φυτού του πυρετού” που υπάρχει στις περιοχές της Δυτικής Αφρικής και χρησιμοποιείται ως αντιπυρετικό. Χρησιμοποιείται στην μαγειρική για αρωματισμό σαλτσών. Το εκχύλισμα του βασιλικού προλαμβάνει τις άφθες, τους πονοκεφάλους, βοηθά στην πέψη και καταπραΰνει νεύρα και σπασμούς.

Δυόσμος

Ο δυόσμος είναι είδος μέντας το οποίο είναι ιθαγενές της Ευρώπης και της Νοτιοδυτικής Ασίας. Έχει καταπράσινο χρώμα και η μυρωδιά του είναι ξεχωριστή. Είναι από τα φυτά που δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις στην καλλιέργεια τους. Στον δυόσμο αποδίδονται πολλές ευεργετικές ιδιότητες, όπως καταπολέμηση των πόνων του στομάχου, της ναυτίας, του λόξυγγα και υποβοήθηση στην πέψη. Επίσης προσφέρει πολλά κατά της νευρώσεων και τις διάφορες εκδηλώσεις της: αϋπνίες, σπασμοί, τρεμούλες, ημικρανίες, ταχυπαλμίες. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται αρκετά ως μυρωδικό σε πολλές σάλτσες αλλά και σε φαγητά.

Μέντα

Το όνομα μέντα προέρχεται από το λατινικό mentha, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το αρχαιοελληνικό μίνθη. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι με δυόσμο πριν από το γεύμα. Επίσης, αρωμάτιζαν το νερό τού μπάνιου. Από τον 6ο αιώνα πρωτοσυναντώνται κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο. Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες μέντας. Περιέχει μενθόλη , μια ουσία που δημιουργεί την αίσθηση της δροσιάς. Είναι εξαιρετικά αντισηπτική, καταπολεμά το συνάχι τη γρίπη και τον πονόλαιμο. Είναι  επίσης χωνευτική, ηρεμιστική σε μικρή δόση και αφροδισιακή σε μεγάλες δόσεις. Τα αιθέρια έλαια από αυτά τα φυτά έχουν εξαιρετική αξία στον αρωματισμό αρκετών προϊόντων (οδοντόπαστες, τσίχλες κ.λπ.). Η μέντα χρησιμοποιείται τόσο στα γλυκά όσο και στα φαγητά. Προσδίδει μια μέτρια γεύση. Ταιριάζει στα φρούτα αλλά και στα λαχανικά. Πολύ συχνά χρησιμοποιείται ως ρόφημα, τσάι με γεύση μέντας. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε νερό, όπως ο δυόσμος, αλλά τους καλοκαιρινούς μήνες θα ήταν προτιμότερο να ποτίζεται πιο συχνά.

                       γράφει ο Λεωνίδας, φοιτητής Αρχιτεκτονικής Τοπίου